::01::เจ้าปลาน้อย • The Little Fish ::01:: 18 JAN 2021 เจ้าปลาน้อย • The Little Fish         วันหนึ่ง...มีเมฆจรลอยผ่านมา มันเล่าให้ทะเลฟังถึงดินแดนพิศวงแห่งหนึ่ง ที่มีฝนตกลงมาเป็นสะพานสีเงินเชื่อมโลกแห่งน้ำและฟ้าไว้ด้วยกัน ฝูงปลาแหวกว่ายขึ้นไปในอากาศ จนพวกนกเข้าใจว่าเป็นพวกเดียวกัน จึงพากันบินร่าเริงไปในท้องฟ้า "คิดดูสิ...ที่นั่นมีปลามีปีกบินได้" เจ้าปลาน้อยแอบได้ยินดังนั้นมันจึงกระพือครีบออกมาคล้ายดั่งนก หวังจะบินตามเมฆจรออกไป แต่ปลาไม่ใช่นก มันบินไม่ได้ เมื่อเมฆจรลอยผ่านไป มันจึงเศร้าเสียใจอยู่นานเลยทีเดียว   วันหนึ่ง...มีเรือประมงหลงทางผ่านมา มันเล่าให้ทะเลฟังถึงดินแดนพิศวงแห่งหนึ่ง มีพายุทรายหมุนอยู่ตลอดเวลา จนเม็ดทรายหลอมรวมกับทะเลเป็นเนื้อเดียวกัน ที่นั่นมีปลาบางชนิดเดินย่ำไปบนผืนทรายได้ "คิดดูสิ...ปลาพวกนั้นมีขาเดินได้" เจ้าปลาน้อยได้ยินดังนั้นมันจึงสะบัดหางของมันไปมาและฝึกทำท่ากระโดด มันกระโดดขึ้นไปบนเรือประมง แต่มันก็ไม่สามารถใช้ครีบหางเดินไปเดินมาแทนขาได้ จนเรือประมงหลงทางจากไป มันจึงกลับคืนสู่ทะเลด้วยความเศร้าเสียใจอีกครั้ง   เนิ่นนานผ่านไป…จนอยู่มาวันหนึ่งมีรุ้งกินน้ำตัวอ้วนกลม บิดขี้เกียจลงมาจากท้องฟ้า มันแปลกใจที่เห็นครีบบางแสนสวยของฝูงปลาพริ้วไหวอยู่กลางทะเล " ใครกันหว่านกลีบดอกไม้ไว้ทั่วผิวน้ำช่างงดงามจริงๆ" รุ้งอ้วนพุ่งตรงไปยังจุดที่เจ้าปลาน้อยและเพื่อนๆกำลังฝึกว่ายน้ำในท่าผีเสื้อกันอยู่ "พวกเธอสักคนตอบฉันหน่อยได้มั้ยว่า พวกเธอกำลังทำอะไรกันอยู่" รุ้งอ้วนเอ่ยถาม   เจ้าปลาหน้ามุ่ยตัวหนึ่งใช้ครีบสั้นๆชี้ไปที่เจ้าปลาน้อยแล้วเอ่ยว่า "ไปถามเจ้าตัวเล็กนั่นดูสิ ทั้งหมดนี้เป็นไอเดียของเค้า" เจ้าปลาน้อยหน้าแดงด้วยความเขินอาย แต่ก็ไม่ปฏิเสธที่จะตอบคำถามของรุ้งอ้วน "คือพวกเราต้องเตรียมพร้อมเสมอ เมื่อโอกาสมาถึง" "โอกาสอะไรหรอ"  รุ้งอ้วนเอ่ยถาม "โอกาสที่พวกเราจะบินขึ้นไปบนฟ้างัยล่ะ" เจ้าปลาตากลมตัวหนึ่งกระโดดพ้นผิวน้ำขึ้นมาตอบคำถาม "บินงั้นหรอ เจ้าไปเอาความคิดแบบนี้มาจากไหน ปลาบินได้ ฉันไม่เคยเห็น"   เจ้าปลาน้อยได้ยินดังนั้นก็ทำหน้าเศร้า ขนาดรุ้งอ้วนผู้กว้างขวางยังไม่เคยเห็นเรื่องเหล่านี้ แล้วที่เมฆจรเล่ามาทั้งหมดนั่นคือเรื่องโกหกใช่ไหมนะ มันคิดในใจเพียงลำพัง   "เอาล่ะ ฉันจะบอกความลับให้เจ้าข้อหนึ่ง เจ้าเห็นบันไดเจ็ดสีทั้งเจ็ดขั้นบนตัวฉันมั้ย นั่นล่ะ มันคือพรวิเศษ เจ้าสามารถใช้ครีบหางของเจ้าเดินขึ้นมาบนนี้ได้ และเมื่อเจ้าเดินได้ครบสิบสี่ขั้น ฉันอาจจะทำให้เจ้าบินขึ้นไปบนท้องฟ้า สมปรารถนาเจ้าเลยก็ได้" เจ้าปลาน้อยตาโต ลืมเรื่องเศร้าใจไปได้พักหนึ่ง แล้วคิดทบทวน "แต่รุ้งมีเจ็ดสีนี่นา แปลว่าบันไดมีแค่เจ็ดขั้น แล้วจะเดินให้ครบสิบสี่ขั้นได้งัยล่ะ" แล้วมันก็ทำหน้าเศร้าอีก รุ้งอ้วนจึงบอกกับเจ้าปลาน้อยว่า…   "จงมองท้องฟ้า ให้เหมือนว่ามันคือเรื่องมหัศจรรย์ จงอย่าละทิ้งความฝัน เพราะมันคือเพื่อนแท้ ในยามที่เจ้าโดดเดี่ยว"   รุ้งอ้วนขยิบตาเจ้าเล่ห์หนึ่งครั้ง ก่อนที่สายลมประจำวันจะทำหน้าที่ปัดกวาดท้องฟ้า แล้วพัดพารุ้งอ้วนหายไป   หลังจากนั้นมา ทุกครั้งหลังฝนตก เจ้าปลาน้อยจะว่ายขึ้นมาบนผิวน้ำเพื่อเฝ้ามองท้องฟ้า บางครั้งมันก็รู้สึกว่า หนทางระหว่างน้ำและฟ้าช่างแสนห่างไกลและทอดยาวออกไปไม่สิ้นสุด การรอคอยทำให้มันรู้สึกโดดเดี่ยว ในเวลาเช่นนั้น เจ้าปลาน้อยมักจะคิดถึงคำพูดของรุ้งอ้วน เนิ่นนานผ่านไป... และแล้วในเช้าสดใสวันหนึ่งหลังฝนตก แสงแดดสาดส่องโค้งรุ้งสวยงาม เป็นที่น่าแปลกว่าในวันนั้นรุ้งมีเส้นโค้งสองชั้นอย่างชัดเจน แถบสีทั้งหมดเรียงตัวกันเป็นขั้นบันไดต่างสี นับรวมกันได้สิบสี่ขั้นพอดิบพอดี  เป็นดังพรวิเศษของรุ้งอ้วนที่เคยให้ไว้   เหนือสายรุ้งขึ้นไปบนท้องฟ้า ฝูงปลากำลังแหวกว่ายอยู่ในอากาศ ครีบข้างลำตัวสยายออกคล้ายปีกของผีเสื้อ ดูเหมือนว่าเจ้าปลาน้อยและผองเพื่อนจะฝึกซ้อมมาอย่างดี ในวันที่อากาศดีดีอย่างนี้ล่ะ ที่มักจะเป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องราวมหัศจรรย์ ๑๘ มกราคม ๒๕๖๔ © ผีเสื้อยิปซี         Create Date : 18 มกราคม 2564     Last Update : 18 มกราคม 2564 19:22:01 น. Counter : 5394 Pageviews.   67 comment Share Tweet

• //////////// //////////// ////////////
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 

• Webmaster - BlogGang

• 
• 
• 
• BlogGang.com